Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η χθεσινή ποινή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας σε 39χρονο αστυνομικό, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για πρόκληση θανατηφόρου δυστυχήματος πριν από δυόμιση χρόνια, ενώ συμμετείχε σε επιχείρηση της ΥΚΑΝ. Το δικαστήριο επέβαλε στον αστυνομικό πρόστιμο €2.500, 6 βαθμούς ποινής και στέρησε την άδεια οδήγησης του για ένα μήνα.

Σημειώνεται πως με απόφασή του στις 31 Μαΐου 2024 το ίδιο Δικαστήριο βρήκε ένοχο τον κατηγορούμενο στην κατηγορία της πρόκλησης θανάτου λόγω επικίνδυνης πράξης, κρίνοντας τον ως αναξιόπιστο μάρτυρα. Στην απόφαση, μάλιστα, αφήνονται σκιές και ως προς τη διερεύνηση της υπόθεσης, αφού δεν έγινε αποδεκτό μέρος της μαρτυρίας δύο αστυνομικών, ένας εκ των οποίων υπέδειξε στο δικαστήριο πως ο 39χρονος πρέπει να διωχθεί μόνο για αμελή οδήγηση.

Αφότου κρίθηκε ένοχος, η υπεράσπιση του αστυνομικού ζήτησε όπως κατά το στάδιο του μετριασμού της ποινής καταθέσει, σε κεκλεισμένων των θυρών διαδικασία, ο Διοικητής της ΥΚΑΝ. Η σχετική μαρτυρία έγινε, όπως αναφέρεται στην χθεσινή απόφαση του Δικαστηρίου «για σκοπούς παρουσίασης της ιδιότητας και επιχειρησιακής δράσης του κατηγορούμενου».

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, το μοιραίο τροχαίο σημειώθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2022 στις 2 το απόγευμα. Ο κατηγορούμενος οδηγούσε όχημα στον δρόμο Αγίας Άννας-Ψευδά. Σε κάποιο σημείο, ο 70χρονος Alain Merheje, από τη Γαλλία, μόνιμος κάτοικος Κύπρου, ο οποίος είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του, επιχείρησε να διασταυρώσει τον δρόμο και παρασύρθηκε από το όχημα που οδηγούσε ο αστυνομικός. Ο 70χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και υπέκυψε τρεις μήνες αργότερα.

Το Δικαστήριο έκρινε πως η παράλειψη του κατηγορούμενου να ακινητοποιήσει έγκαιρα το όχημά του σε συνδυασμό με την ενέργεια του να εισέλθει εντός της αντίθετης και δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας, αντί ν’ αποφύγει τον πεζό από αριστερά, «συνιστά στιγμιαίο σφάλμα κάτω από την αγωνία και πίεση της στιγμής, που υπαγόρευε άμεση αντίδραση επιλογής». Αυτό το σφάλμα, όμως, όπως υποδεικνύει «έστω και στιγμιαίο, προκάλεσε την ανωτέρω επικίνδυνη κατάσταση, η οποία επέφερε τον θάνατο του πεζού».

Ο δικαστής σημείωσε ακόμη πως οι συνθήκες διάπραξης του αδικήματος «ανάγονται σε στιγμιαία αβλεψία του κατηγορούμενου και σε συνδυασμό με το λευκό ποινικό μητρώο του, την απουσία βαθμών ποινής και τον πρότερο έντιμο βίο του» έκρινε ότι αρμόζουσα ποινή είναι αυτή του προστίμου, και όχι της φυλάκισης.

Καταγγελία για απειλές σε βάρος αυτόπτη μάρτυρα

Στην υπόθεση κατέθεσαν τέσσερις μάρτυρες κατηγορίας, ανάμεσα τους η σύζυγος και η κόρη του θύματος, οι οποίες ήταν παρούσες την ώρα του τροχαίου και οι μαρτυρίες τους κρίθηκαν ως αξιόπιστες. Η σύζυγος του θύματος παρέθεσε, μάλιστα, μαρτυρία προσώπου που φέρεται ν’ ανέφερε στην ίδια πως «ο κατηγορούμενος έτρεχε με το επίδικο όχημα, μαζί με ένα άλλο αυτοκίνητο σαν να έκαναν κόντρα» και πως «τον προσπέρασαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα λίγα δευτερόλεπτα πριν την σύγκρουση». Τις επόμενες ημέρες το εν λόγω πρόσωπο της ανέφερε, σύμφωνα πάντα με την κατάθεσή της, ότι δέχθηκε απειλές και δεν επικοινώνησε ξανά μαζί της. Το Δικαστήριο δεν επέδωσε καμία βαρύτητα στην εξ ακοής μαρτυρία, αφού ο εν λόγω μάρτυρας στη γραπτή του κατάθεση στην Αστυνομία δεν ανέφερε οτιδήποτε για ιλιγγιώδη ταχύτητα. Είχε πει πως ο ίδιος οδηγούσε με ταχύτητα 40 χιλιομέτρων και πως ένα άλλο όχημα και αυτό του κατηγορούμενου τον προσπέρασαν.

Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός πως ο τραυματίας 70χρονος απομακρύνθηκε από τον χώρο όπου βρισκόταν αφότου παρασύρθηκε, ενώ μετακινήθηκε, πριν διενεργηθούν έρευνες και στο όχημα του αστυνομικού. Η κόρη του θύματος είχε καταθέσει πως μετά το δυστύχημα «παρατήρησε δύο άνδρες να σέρνουν και να μετακινούν τον πατέρα της από την μέση προς την άκρη του δρόμου. Όταν έφτασε στο σημείο όπου βρισκόταν ο πατέρας της, γονάτισε δίπλα του και ανάφερε πως της είπε: «Έτρεχαν, έκαναν ράλι, έτρεχαν». Ο ίδιος ο κατηγορούμενος υποστήριξε, πάντως, πως μετακίνησε τον τραυματία για την ασφάλειά του.

Στην απόφασή του στις 31 Μαΐου το Δικαστήριο είχε αναφέρει, επίσης, πως ο κατηγορούμενος δεν έκανε καλή εντύπωση. Σε σημείο της απόφασης αναφέρεται: «Ενώ η αρχική του θέση ήταν ότι οδηγούσε με 50 χλμ κατά τον επίδικο χρόνο, δεν θυμόταν πότε είχε δει τον μιλιοδείκτη του οχήματός του πριν το δυστύχημα και δεν μπορούσε να το καθορίσει ούτε χρονικά, ούτε σε απόσταση από το δυστύχημα». Ερωτήματα προκύπτουν και ως προς το σημείο του δυστυχήματος, που υποδείχθηκε από τον Κατηγορούμενο στον αστυνομικό που έσπευσε στη σκηνή για να διερευνήσει το τροχαίο. (Αναφέρεται ως σημείο «Χ» στην απόφαση). «Σε σχέση με το σημείο «Χ» που υπέδειξε στον ΜΚ1 (ο μάρτυρας αστυνομικός) επί του Τεκμηρίου 2, το οποίο και υπέγραψε συμφωνώντας με αυτό, ο κατηγορούμενος προσπάθησε να το αναιρέσει στην αντεξέταση του αναφέροντας ότι τη δεδομένη στιγμή ήταν συναισθηματικά φορτισμένος και δεν έλεγξε αν το σημείο που υπέδειξε επί τόπου ήταν σωστό» σε σχέση με εκείνο που τοποθέτησε ο αστυνομικός επί του τεκμηρίου.

Το Δικαστήριο ανέφερε, εξάλλου, πως οι δύο μάρτυρες αστυνομικοί που κατέθεσαν του έκαναν καλή εντύπωση. Ωστόσο, σ’ ότι αφορά στον αστυνομικό που έσπευσε αρχικά στη σκηνή δεν αποδέχθηκε μέρος της μαρτυρίας του «σε σχέση με την περιοχή σύγκρουσης και το εύρος αυτής». Ερωτήματα υπάρχουν και για τις ενέργειες του δεύτερου αστυνομικού, ο οποίος κλήθηκε ως πραγματογνώμονας στη διερεύνηση. Για σκοπούς αναπαράστασης του δυστυχήματος, όπως αναφέρεται στην απόφαση, «αναζήτησε κάποιο πρόσωπο περίπου με τα ίδια χαρακτηριστικά του πεζού και εντόπισε στο καφενείο του χωριού Ψευδάς τον (…) ηλικίας 70 ετών, ο οποίος διένυσε πέντε φορές με γοργό βήμα την απόσταση των 6,40 μέτρων». Ο ΜΚ2 (πραγματογνώμονας), όπως αναφέρεται, διαπίστωσε ότι «ο μέσος όρος του χρόνου κάλυψης της ανωτέρω απόστασης είναι 3,52 δευτερόλεπτα. Ακολούθως, λαμβάνοντας υπόψη την θέση του κατηγορούμενου ότι οδηγούσε με ταχύτητα 50 χλμ -αφού δεν εντοπίστηκαν στοιχεία που να την αντικρούουν- κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το επίδικο όχημα βρισκόταν σε απόσταση 48,85 μέτρων από τον πεζό, όταν αυτός άρχισε να διασταυρώνει τον δρόμο και συνεπώς τα δύο ενεχόμενα πρόσωπα βρίσκονταν ο ένας εντός του οπτικού πεδίου του άλλου».

Στην πορεία, ωστόσο, ο αστυνομικός παραδέχθηκε ότι η επιλογή προσώπου για την αναπαράσταση του δυστυχήματος έγινε χωρίς να λάβει υπόψιν το βάρος και το ύψος του πεζού. Ως εκ τούτου,  σημείωσε το δικαστήριο, «οι μετρήσεις και υπολογισμοί του ΜΚ2 σε σχέση με τον χρόνο που χρειάστηκε ο πεζός να διανύσει την απόσταση από την είσοδο του στον δρόμο μέχρι το σημείο σύγκρουσης δεν είναι αποδεκτοί για τον λόγο ότι βασίζονται σε ανύπαρκτα ή αβέβαια δεδομένα».

Ο εν λόγω αστυνομικός εξέφρασε, μάλιστα, σε έκθεσή του και άποψη ως προς την ποινή που πρέπει να επιβληθεί στον συνάδελφό του, ζητώντας να καταδικαστεί μόνο για αμελή οδήγηση. «Οι μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων και των πραγματογνωμόνων, δεν πρέπει να προβαίνουν σε έσχατο συμπέρασμα, καθώς η διακρίβωση των γεγονότων και η τελική ετυμηγορία είναι έργο του Δικαστηρίου και όχι των μαρτύρων», αναφέρεται στην απόφαση.

Σημειώνεται πως για την Κατηγορούσα Αρχή στην απόφαση παρουσιάστηκαν ο Θανάσης Παπανικολάου και η Στέλλα Πίπη. Στην ανακοίνωση της απόφασης για την ποινή την Κατηγορούσα Αρχή εκπροσώπησε η Στέλλα Πίπη.

Πηγή: Philenews