Την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, εορτή των Τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐας λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Παναγίας Οδηγήτριας στα Πέρα Ορεινής.

Τον Πανιερώτατο πλαισίωναν ο Οικονόμος Δημήτριος Δημητριάδης, Προϊστάμενος της Ενορίας, ο Αρχιδιάκονος Ραφαήλ Μισιαούλης και ο Ιεροδιάκονος Αρσένιος Αθανασίου.

Πριν την τέλεση των μνημοσύνων, ο Πανιερώτατος προχείρισε σε Πρωτοπρεσβύτερο τον Προϊστάμενο της ενορίας, Οικονόμο Δημήτριο.

Στη συνέχεια, ο Πανιερώτατος τέλεσε τα Μνημόσυνα των εκπαιδευτικών, κληρικών, ευεργετών, εφόρων, επιτρόπων, ιεροψαλτών των κοινοτήτων Περάτων Ορεινής, Πολιτικού και Επισκοπειού.

Στην ομιλία του ο Πανιερώτατος ανέφερε τον τρόπο που καθιερώθηκε η σημερινή εορτή, κατόπιν θαυμαστής θείας πληροφορίας προς τον Ιωάννη Επίσκοπο Ευχαϊτών, για το ισότιμο μέγεθος των Τριών αυτών Ιεραρχών, όταν βασιλιάς ήταν ο Αλέξιος ο Κομνηνός. Σκοπός της θεϊκής επεμβάσεως ήταν να παύσει η αντιπαλότητα μεταξύ των Χριστιανών, ποιος από τους Τρεις ήταν ο μεγαλύτερος. Υπήρξαν και οι τρεις γόνοι σπουδαίων, κατά Θεόν, γεννητόρων και έτυχαν μοναδικής, για την εποχή τους, μόρφωσης και παιδείας.

Στη συνέχεια, ο Πανιερώτατος έθεσε τα εξής ερωτήματα «ποιος, όχι μόνο στην περίοδο τη δίκη τους, αλλά και διαχρονικά έχει να παρουσιάσει τη δυναμική του νου του Βασιλείου, το βαθύ και μεστό της φρόνησης του Γρηγορίου ή το υψιπετές και χαρίεν του λόγου του Χρυσοστόμου; Ποιος ίδρυσε, οργάνωσε και λειτούργησε, αλλά και διακράτησε φιλανθρωπικό έργο με πολλές προεκτάσεις, όπως η Βασιλειάδα, η οποία παραμένει στους αιώνες ως άθλημα ακατόρθωτο; Ποιος θεολογικός νους μπόρεσε και εμβάθυνε στα Μυστήρια της Οικονομίας του Θεού, ώστε να κατορθώσει, κατά την έκφραση του ίδιου του Αγίου Γρηγορίου, να ανεύρει το πλέον ή το πλείον του θείου λόγου; Ποιος, μεταξύ άλλων, κατόρθωσε να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τον Απόστολο Παύλο, όπως ο Ιερός Χρυσόστομος;».

«Πρέπει να αποσαφηνίσουμε, ότι και οι Τρεις δεν έζησαν, ασκώντας το έργο τους σε μέρες άνεσης και απουσίας πειρασμών, τόσο για τους ίδιους, όσο και για την Εκκλησία. Ο Βασίλειος είχε τους εχθρούς του, οι οποίοι τον μισούσαν θανάσιμα. Και μάλιστα, στην αρχή της ιερατικής διακονίας του αποτέλεσε στόχο του ίδιου του Επισκόπου του, για να αποσυρθεί και να επιστρέψει στη συνέχεια να διακονήσει τον ασθενούντα Επίσκοπό του, μέχρι τέλους. Αλλά και ο Γρηγόριος, θέτοντας υπεράνω του εαυτού του και του προσανατολισμού του, ως νηπτικού θεολόγου, και αποβλέποντας στο συμφέρον της Εκκλησίας, αποδέχεται το Σταυρό να διακονήσει από τη θέση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, προκειμένου να αντιμετωπίσει την αρειανική λαίλαπα, η οποία κραταιώθηκε στη Βασιλεύουσα, και να δεχθεί εκεί φοβερούς διωγμούς. Και ο Ιωάννης Χρυσόστομος, προσκαλούμενος από τον Αυτοκράτορα Αρκάδιο, φεύγει από την Αντιόχεια και αναλαμβάνει τη διακονία στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Εκεί περιστοιχίζεται από πολλούς, οι οποίοι προσπάθησαν να τον υποσκάψουν. Αυτός, όμως, παραμένει και υπομένει τις δυσκολίες και πειρασμούς και προβαίνει σε κάθαρση της Εκκλησίας», ανεφερε ο Πανιερώτατος».

Τέλος, ανέφερε ότι καλούμαστε να γίνουμε μιμητές του λόγου και του έργου τους, στο μέτρο των δυνάμεων και της θέσης του καθενός μας.